Jakby jutra miało nie być

 Wyszła z domu tylko do sklepu. Wróciła po dziesięciu latach...

Czy można odnaleźć siebie gdy wszystko się zmieniło?

Alicja budzi się po dziesięciu latach ze śpiączki. I okazuje się, że nic nie jest takie jak dawniej, z jej poukładanego i bezpiecznego świata niewiele zostało. Dzieci już nie są malutkie, są nastolatkami. Mąż, który był dla Alicji całym światem, ułożył sobie życie z nową partnerką. Jej miejsce zajęła nowa kobieta, a Alicja czasami myśli, że lepiej byłoby dla wszystkich gdyby się wcale nie obudziła. Jak w takim świecie ułożyć sobie życie na nowo i czy to jest w ogóle możliwe?

Pomysł na książkę jest genialny. W trakcie czytania często zastanawiałam się, jak by moje życie wyglądało gdybym była na miejscu głównej bohaterki. Przespać dziesięć lat i nagle wrócić. Kiedy lekarze nie dają żadnych szans, kiedy bliscy już akceptują rzeczywistość i układają sobie życie na nowo. Jak można wrócić do życia po takim okresie?

Autorka przedstawia bardzo dobrze emocje bohaterów. Alicja ma żal do męża, mąż nie umie się odnaleźć. Oboje są zagubieni, zranieni. I jest jeszcze ta trzecia. Dzieci czują radość z powrotu matki, chociaż z partnerką ojca również mają dobre kontakty. 

Przez dziesięć lat wiele się wydarzyło. Są tajemnice, nierozwiązane sprawy, wielkie pieniądze i stare uczucie, które odżywa na nowo. Alicja z Pawłem raz się przyciągają raz odpychają. Raz kochają, raz nienawidzą. Szarpią się między sobą i próbują wszystko poskładać, jednak między nimi jest przepaść, która wydaje się, nie do przebycia. Przepaść dziesięciu lat. Czas nie stoi w miejscu i nie wszystko uda się naprawić.  Czy dawne uczucie zwycięży? 

Uważam, że książka jest warta przeczytania. Tematyka zachęca i nie jest często spotykana w powieściach. Bardzo dobrze się czyta i tak  naprawdę nic nie jest oczywiste. Bo sama sytuacja jest nieoczywista, niecodzienna. Zakończenie zostaje otwarte. Z niecierpliwością czekam na dalsze losy bohaterów i cicho im kibicuję:)

Pozdrawiam

współpraca z Wydawnictwem Filia